تأثیر مواد پایدارکننده جایگزین‌شونده فرمالین بر نتیجه رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین

زمینه و هدف: امروزه فرمالین به‌عنوان یک فیکساتیو خوب و ارزان، ولی بسیار مضر برای سلامتی انسان مورد توجه قرار دارد. این ماده از جمله مواد شیمیایی است که به‌طور سنتی در آزمایشگاه‌‌های پاتولوژی و آناتومی ‌‌‌به‌‌ عنوان یک پایدار‌کننده استفاده می‌‌‌شود و افراد شاغل در این بخش‌‌ها نیز تحت تأثیر اثرات زیانبار آن قرار دارند. در این مطالعه تأثیر مواد پایدارکننده جایگزین‌شونده فرمالین بر نتیجه رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه، از سه نوع ماده فیکساتیو که تاکنون به‌عنوان جایگزین‌شونده فرمالین معرفی شده‌اند، همراه با فرمالین 10% بافرشده، استفاده گردید. این فیکساتیوها به ترتیب با حروف K, B وM  نامگذاری و شناسایی شدند. سپس قطعات کبد خرگوش در ظروف حاوی هرکدام از این فیکساتیو‌‌ها قرار داده شد. پس از 24 ساعت، بافت‌ها فرآوری شده، و عمل قا‌لب‌گیری با پارافین انجام گرفت. در ادامه، برش‌‌ها با روش رایج رنگ‌آمیزی H & E رنگ‌آمیزی و با میکروسکوپ نوری بررسی شدند. یافته‌‌ها: در مجموع، نتیجه حفظ و نگهداری ساختار بافتی و رنگ‌آمیزی بافت‌‌های فیکس‌شده با فیکساتیو M نسبت به دیگر فیکساتیو‌‌ها مطلوب‌تر بود. نتیجه‌گیری: در این مطالعه، دو نوع از سه نوع ماده فیکساتیو با داشتن بعضی محاسن و معایب نسبت به فرمالین باعث پایداری مطلوب بافت‌‌ها شده و نتیجه رنگ‌آمیزی قابل‌قبولی داشتند. در نتیجه می‌‌توان آنها را کاندیدای مناسبی برای جایگزینی فرمالین دانست.